The 'Guests'

Hierbij dan weer een update vanuit het verre verre Ghana, Gushegu. We zijn weer een aantal ervaringen rijker en die willen we graag met jullie delen.

Ten eerste, van de week hebben Nienke en ik onze eerste Ghanese fiets gekocht. Althans, wij hebben geld gegeven en toen werden er twee fietsen voor ons afgeleverd. Nienke maakt Gushegu nu onveilig op een blauwe cross fiets en ik scheur er achteraan, of meestal vooruit op een hypermoderne zilveren fiets. We sprongen bijna een gat in de stralend blauwe, lekker warme lucht hier omdat we de fietsen binnen hadden. Helaas was het al bijna donker (om 17:30) dus konden we ze niet meer testen. Maar de volgende dag zijn we er op uit getrokken. We zijn helemaal naar het dorp, het ziekenhuis, de school, het Nutrition Centre en weer naar het dorp gefietst. Daar merkten we dat fietsen hier toch wel wat meer energie kost dan in het koude Nederland. Om even op adem te komen zijn we bij een klein hoekwinkeltje neergeploft, hebben we een ijskoud colaatje uit een 300 ml glazen flesje gedronken en hebben we een pakje crackers gekocht. Uiteindelijk bleken het niet de goede crackers te zijn, want ze waren te zoet en Nienke vult aan; te melkerig. Ja, kieskeurig blijven we. Terwijl we lekker wat aan het drinken waren begon het kindje van de winkeljuffrouw (we nemen aan dat het haar kindje was) te huilen. Ze haalde haar op en nam haar mee naar buiten. Nienke en ik smolten weg. De winkeljuffrouw zag het en dropte haar kindje in onze armen. Echt geweldig. Die middag is het winkeltje/cafeetje gepromoveerd tot onze stamkroeg voor de komende zeven maanden. Nadat we wat op adem waren gekomen hebben we de laatste meters afgelegd om weer bij ons huis te komen. Daar zijn we puffend en steunend neergeploft en hebben we ons verloren vocht eerst maar weer aangevuld om dehydratie te voorkomen. Maar ondanks alles waren we erg trots dat we zelfstandig op weg waren geweest en dat we veilig de weg terug hadden gevonden.

Daarnaast hebben we al flink wat komische momenten in ons huisje hier meegemaakt. We zitten nu nog in het huisje bij Rahman en Nelleke. Nelleke zal onze stage en het afstuderen gaan begeleiden. Rahman is de man van Nelleke. Hawa en Salma (de kinderen van Rahman en Nelleke) hebben er nogal moeite mee om onze namen te onthouden. In het begin werden we daarom de studenten genoemd. We zijn momenteel al bevorderd tot de gasten of the guests, ligt eraan in welke taal we aan het praten zijn. Rahman heeft al geprobeerd onze namen erin te stampen door de kinderen voor onze neus te zetten en ze onze namen te laten repeteren. Maar tot nu toe geen resultaat. Al begint de oudste af en toe al wel met auntie Nienke en auntie Femke. We geven de moed niet op. Zoals wel eens wordt gezegd beter laat dan nooit. Daarnaast ontpopt Nelleke zich als de ideale gymjuf. De kinderen waren van de week ziek geweest en hadden zo hun gymlessen op school gemist. Om dit in te halen werden de kinderen in gymkleding gehesen en werden ze onderwezen door Nelleke. Zo werd er koetje gespeeld, storm in de bomen nagedaan en stormden ze door de gang als vogels. In dit alles deed Nelleke natuurlijk enthousiast mee. Dit heeft voor buikkramp van het lachen en hilarische beelden gezorgd. Inmiddels is er ook een nieuwe gast gearriveerd, juf Nicole, of zoals Rahman zegt joef Nicole. Helaas zal zij dinsdag weer vertrekken. Net als wij weet ook zij haar liefde voor de kat op een bijzondere wijze te uiten, zo wordt de kat af en toe bijna door de keuken getrapt, zit ze de kat achterna met theedoeken en zal ze geen mogelijkheid uit de weg gaan om de kat dwars te zitten. Wij zijn nogal trots op haar! Op deze manier kunnen wij weer energie sparen voor het fietsen. Ze zit er over te denken een actiecomité op te richten met als titel: verdrijf de kat! Afgelopen week hebben we ook weer gruwelijke onweersbuien meegemaakt. Meerdere keren was het sein: lights off. Bij Femke wil het er nog niet zo in dat dan echt alle elektriciteit even weg is. Vol verbazing concludeerde ze na een bezoekje aan de koelkast dat het lampje niet meer werkte. Salma (4jr) ontpopt zich hier als een ware komiek met haar grappen. Een voorbeeld: Hoe kan het dat een kast in het zwembad nat wordt. Vervolgens komt ze niet meer bij van het lachen. Wij lachen vooral om haar, maar dat heeft ze gelukkig nog niet door! Tijdens de grote gymavond zijn we to de conclusie gekomen dat we veel soepeler zijn dan in Nederland. We gooien onze benen momenteel zo in onze nek. Omdat het hier gewoon niet koud wordt.

Vrijdag hebben we een typisch Hollandse filmavond gehad. We begonnen met lekkere frietjes, sla en kip. Femke leert hier ook met haar handen eten. Kip word hier niet in filetjes geserveerd maar nog geheel aan de poot. Net geen hele kip. Op die manier zijn we dus gedwongen onze handen te gebruiken bij het eten. Nienke doet dit met groot plezier, Femke denkt er toch wat anders over. Na het eten werd de woonkamer in orde gemaakt voor de film, werden de dekentjes erbij gepakt en de popcorn gemaakt. We hebben genoten van een leuke, doch voorspelbare romkom.

Gelukkig beginnen we nu ook een beetje te verkleuren. De t-shirtjes staan momenteel op onze armen. Erg flatteus. Vooral Femke heeft hier nogal moeite mee. Femke is ook een gewilde prooi voor de insecten hier. Momenteel is ze regelmatig in de weer met prikweg maar dat heeft zijn werking een beetje verloren. Er zit nu een grote insectenbeet bij haar knieholte. Ze hoopt van harte dat het geen muskietenbeet is. Maar dat merken we snel genoeg.

We hebben vanmiddag ook de duistere kant van Nelleke ontdekt. Ze heeft zich als ware pyromaan ontpopt. De wc prullenbakken begonnen overvol te raken dus moest de boel verbrand worden. Zodoende gingen Nelleke en Femke met prullenbakken onder de armen en Nienke met de camera in de aanslag op weg om deze taak te vervullen. Nelleke benadrukte ook nog even dat we goed moesten kijken hoe het vuur zich verspreidden. Tja, toch enkele vraagtekens komen er dan bij ons op. Vanaf nu wordt dit de rituele verbranding!

Goed, naast deze avonturen hebben we inmiddels verschillende bezoeken gebracht aan het Nutrition Centre. Het centrum voor ondervoede kinderen waar wij een deel van onze stage zullen gaan lopen. We wachten nog op een gesprek met de hoofdverpleegkundige van het ziekenhuis. Daarna zal ook onze stage daar kunnen gaan beginnen.

Inmiddels is het zondag en moet er nog even een update geplaatst worden. Nienke is vandaag geveld door een griepje. In de kerk werd ze niet helemaal lekker maar gelukkig gaat het nu weer stukken beter. Ze heeft met vreugde haar Lariam pil genomen die de symptomen goed lieten afzwakken. Het kan wellicht malaria zijn maar het is logischer dat de Lariam het goed heeft onderdrukt en dat ze daar gewoon weer haar wekelijkse tabletje voor moest slikken. Inmiddels is de hoofdpijn ook bijna weg. Geen zorgen dus!

Daarnaast klappen we hier nog even in onze handjes, want inmiddels zijn we een week en 3 dagen gestopt met roken!

Tot slot: vanaf nu zijn er ook wat foto’s online. We zullen de link onder elke blog vermelden!

Nou dit was het weer even voor nu!
Nog bedankt allemaal voor de leuke reacties!

Heel veel liefs

Nienke & Femke


Foto’s: http://picasaweb.google.nl/fwheutink